We hebben een jaar lang iedere maandag de klokken van vrede geluid voor de mensen in en uit Oekraïne. En dat is goed geweest. Vrijdag hebben we dat jaar afgesloten.
Het was vrijdag een jaar geleden dat de Russische president Poetin de opdracht aan zijn troepen gaf om Oekraïne binnen te vallen. De start van een vernietigende oorlog, met vele slachtoffers, vluchtelingen en vernietiging tot gevolgd. Door de inzet van parochianen in de vluchtelingenopvang en het verhaal van Anna Pownall in onze Parochiezaal komt deze oorlog nog meer binnen. Daarom hebben we wekelijks de kerkklokken laten klinken, als oproep voor vrede en aansporing voor gebed.
De klokken van vrede hebben vrijdag voor het laatst geklonken, waarbij we gehoor hebben gegeven aan de oproep van de Raad van Kerken om een jaar oorlog te markeren. En dan, gaan we door? Die vraag hebben we voorgelegd aan Anna Pownall. ‘Het is werkelijk niet te geloven dat wij weer jaar verder zijn’, zegt ze. ‘Een jaar klokken luiden is meer dan voldoende. De klokken mogen dan weer extra hard luiden bij een hopelijk snelle overwinning.’ Een duidelijk antwoord, waar we graag gehoor aan geven. We luiden dus niet meer, maar blijven bidden om vrede. En de Oekraïnse bevolking steunen waar mogelijk.